Επίκαιρο

Το είχα λάβει με e-mail παλιότερα, αλλά πριν λίγες μέρες μού το θύμισε η εκπομπή της Πόπης Βάγγερ...

Από το άρθρο του Γιάννη Μαρίνου στο "Βήμα" με τίτλο "Ενώ ανατέλλει το 2009". Ο αρθρογράφος παραθέτει το κείμενο ενός ανώνυμου φοιτητή από το Πανεπιστήμιο Κολούμπια...

« Εχουμε πλατύτερους δρόμους, αλλά στενότερες αντιλήψεις. Ξοδεύουμε πολλά και έχουμε λίγα. Αγοράζουμε πολλά, αλλά απολαμβάνουμε λίγο. Έχουμε μεγαλύτερα σπίτια και μικρότερες οικογένειες. Περισσότερες ανέσεις, αλλά λιγότερο χρόνο. Έχουμε περισσότερα πτυχία, αλλά λιγότερους λογικούς ανθρώπους. Περισσότερη γνώση, μα λιγότερη κρίση. Έχουμε πολλούς ειδήμονες, αλλά περισσότερα προβλήματα. Πολλαπλασιάσαμε τα υπάρχοντά μας και μειώσαμε τις αξίες μας. Μιλάμε πολύ, αγαπάμε σπάνια και μισούμε συχνά. Μάθαμε να εξασφαλίζουμε τα προς το ζην, αλλά δεν μάθαμε να ζούμε. Προσθέσαμε χρόνια στη ζωή μας, αλλά όχι ζωή στα χρόνια μας. Φτάσαμε ως το φεγγάρι, αλλά δυσκολευόμαστε να διασχίσουμε ένα δρόμο, για να συναντήσουμε το γείτονά μας. Κατακτήσαμε το Διάστημα και χάσαμε το δικό μας πλανήτη. Διασπάσαμε το άτομο, αλλά όχι και τις προκαταλήψεις. Έχουμε υψηλότερα εισοδήματα, αλλά χαμηλότερες ηθικές αξίες. Ζούμε στην εποχή των υψηλών κερδών και των ρηχών ανθρώπινων σχέσεων. Υπάρχουν περισσότερα τρόφιμα, αλλά και χειρότερη διατροφή. Κτίζουμε πολυτελή σπίτια, αλλά διαλύουμε την οικογένεια. Η βιτρίνα της ζωής μας φαίνεται πλούσια και γεμάτη. Η αποθήκη της όμως είναι έρημη και άδεια».