Τετάρτη 16 Ιουνίου 2010

Νύχτα Ιούνη


Μιας νυχτός Ιουνίου η νηνεμία
γιασεμιά και φουστάνια στο περιβόλι
το ζωάκι των άστρων που ανεβαίνει
της χαράς η στιγμή λίγο πριν κλάψει.

Από το Άξιον Εστί, του Οδ. Ελύτη
Αναρτήθηκε από στις
Ετικέτες

6 σχόλια:

  1. Ανώνυμος17 Ιουνίου 2010 στις 5:58 μ.μ.

    Σῶμα τοῦ καλοκαιριοῦ

    Ὢ σῶμα τοῦ καλοκαιριοῦ γυμνὸ καμένο
    Φαγωμένο ἀπὸ τὸ λάδι κι ἀπὸ τὸ ἀλάτι
    Σῶμα τοῦ βράχου καὶ ῥῖγος τῆς καρδιᾶς
    Μεγάλο ἀνέμισμα τῆς κόμης λυγαριᾶς
    Ἄχνα βασιλικοῦ πάνω ἀπὸ τὸ σγουρὸ ἐφηβαῖο
    Γεμᾶτο ἀστράκια καὶ πευκοβελόνες
    Σῶμα βαθὺ πλεούμενο τῆς μέρας!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Ανώνυμος18 Ιουνίου 2010 στις 1:04 π.μ.

    Όλα τα πήρε το καλοκαίρι

    Όλα τα πήρε το καλοκαίρι
    με τα μισόλογα τα σβησμένα
    τα καραβόπανα τα σχισμένα.
    Μες στις αφρόσκονες και τα φύκια
    όλα τα πήρε τα πήγε πέρα
    τους όρκους που έτρεμαν στον αέρα.
    Όλα τα πήρε το καλοκαίρι
    κι εμάς τους δύο χέρι με χέρι.

    ΥστεροΓράφημα:
    καλησπέρα...
    νύχτα καλοκαιριού
    με τον Ελύτη συντροφιά μου
    αγαπώ το καλοκαίρι...
    κι εκείνο θαρρώ εμένα!!!

    ---

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. ΣΤΟ ΒΑΓΟΝΙ19 Ιουνίου 2010 στις 12:03 μ.μ.

    Καλησπέρα από ένα νετ-καφέ της καταστροφής...

    Ανώνυμε (1), σ' ευχαριστώ πολύ! Είναι υπέροχοι, όπως πάντα, οι στίχοι του. "Τώρα ο ουρανός καίει απέραντος"... Να έχεις ένα όμορφο καλοκαίρι.

    Ανώνυμε (2), χαίρομαι που συναντιόμαστε στο ίδιο Βαγόνι! Σ' ευχαριστώ... Θα το έχεις υπόψιν σου, φαντάζομαι (σε μουσική Παπαδημητρίου):
    http://www.youtube.com/watch?v=cQqSEJkrIj0
    Με τέτοια αναγνώσματα πώς να μην αγαπήσεις το καλοκαίρι... κι εκείνο εσένα! Καλή συνέχεια...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Ανώνυμος21 Ιουνίου 2010 στις 11:24 μ.μ.

    Η ώρα ξεχάστηκε


    Η ώρα ξεχάστηκε βραδιάζοντας.
    Δίχως θύμηση,
    με το δέντρο της αμίλητο
    προς τη θάλασσα.

    Ξεχάστηκε βραδιάζοντας
    δίχως φτερούγισμα,
    με την όψη της ακίνητη
    προς τη θάλασσα.

    Βραδιάζοντας, δίχως έρωτα
    με το στόμα της ανένδοτο
    προς τη θάλασσα.
    Κι εγώ - μεσ' στη γαλήνη που σαγήνεψα.


    Οδυσσέας Ελύτης


    Ο Ελύτης αποτελεί, αδιαμφισβήτητα,ανεξάντλητη πηγή συναισθημάτων και εικόνων...Δήμητρα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Ανώνυμος23 Ιουνίου 2010 στις 1:35 π.μ.

    http://www.youtube.com/watch?v=dJkW75gLG_0&feature=related

    ki etsi apla...
    ...kalo sou vradu vagoni mou!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. ΣΤΟ ΒΑΓΟΝΙ24 Ιουνίου 2010 στις 6:20 μ.μ.

    Πολύ χαίρομαι που οι στίχοι του σας αγγίζουν όπως εμένα! Είναι μεγάλη παρηγοριά αυτό, ξέρετε. Ειδικά σήμερα, που η επικοινωνία έχει εξελιχθεί, αλλά και δυσκολέψει τόσο... Σ' ευχαριστώ Δήμητρά μου, σ' ευχαριστώ Ανώνυμε.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Εγγραφή σε: Σχόλια ανάρτησης (Atom)