Όλο αναβάλλω την επίσκεψή μου στο ιστολόγιο. Με έχει παρασύρει το σασπένς της τύχης μας, μαζί με την καταστροφολογία και την εμφύτευση αυτής της ατέρμονης απαισιοδοξίας. Αγωνιώ για την καθημερινότητά μας πια, όχι για το μέλλον, αυθυποβάλλομαι σε αυτή την αγωνία καμιά φορά, σαν να τη συνηθίζω κιόλας. Πού μυαλό για ξέγνοιαστα σερφαρίσματα... Μόνο καμιά κλεφτή ματιά στα γραφόμενα μακρινών διαδικτυακών φίλων-έτσι, για να συντηρηθεί η νοσταλγία.
Μια κλεφτή στάση κι η αποψινή.
Καλό ξημέρωμα.
